19.03.2016, 9 Półmaraton Ślężański

       Panowie! To był Wasz Piękny Dzień! Dzielnie Walczyliście! Górę zdobyliście, a i w dół pomknęliście hyżo! Osiągnęliście rewelacyjne wyniki. Wystarczy spojrzeć na nie i porównać z rezultatami z ubiegłego roku. Klub Vamos Amigos jest z Was dumny! Godnie reprezentowaliści nasze barwy biegnąc przez Strzegomiany, Będkowice, Sulistrowiczki, Tąpadła, Sady, Sobótkę. 

     "Dzień konia" miał  Łukasz Kulczewski. Po dwóch chudych latach przyszedł Jego wielki bieg. Ustanowił swój fantastyczny rekord życiowy! O swoich przeżyciach i osobach, którym zawdzięcza swój wynik możecie przeczytać w tekście pod rezultatami biegu.

     Podobnie jak w ubieglych latach, nasz zawodnik Mariusz Cieślak walczył w Mistrzostwach Polski Policji w Półmaratonie. Mariusz, wśród 122 policjantów, zajął 48 miejsce. Gratulacje!!!

     9 Półmaraton Ślężański ukończyło 4417 biegaczek i biegaczy.

Czasy i miejsca zawodników KB Vamos Amigos Wrocław:

• Łukasz Kulczewski; czas: 1:21:23 - rekord życiowy; miejsce: 53 - poprawa o 7 minut i 100 miejsc wobec biegu z 2015 roku!;

• Mariusz Cieślak; czas: 1:42:31, miejsce 1102; poprawa o 30 sekund wobec roku ubiegłorocznego biegu!

• Piotr Wydro; czas: 1:42:51; miejsce: 1132; poprawa o 10 minut wobec biegu sprzed roku!

• Michał Jamroziński ; czas: 1:45:50; miejsce: 1403;

• Mariusz Stefaniak; czas: 1:51:30; miejsce: 2025;

• Henryk Kurnol; czas: 1:51:33; miejsce: 2032; poprawa o 2 minuty wobec Półmaratonu Ślężańskiego sprzed roku;

• I WIELKI PRZYJACIEL KLUBU - BIEGAJĄCY Z NAMI W SZTAFETACH - TOMASZ REGIMOWICZ - czas 1:16:48 - rekord życiowy!!! miejsce: 24!!!

Na zdjęciu Bohaterowie nie są zmęczeni, od lewej: Heniu Kurnol, Mariusz Stefaniak

i Mariusz "Marian" Cieślak.

Bieg wygrał Kenijczyk METTO David Kiprono w czasie 01:04:54

   BIEGOWA OPOWIEŚĆ ŁUKASZA KULCZEWSKIEGO  O 9 PÓŁMARATONIE ŚLĘŻAŃSKIM

Ten start miał być sprawdzianem przed startem docelowym jakim dla mnie jest Orlen Warsaw Marathon. Przyznam szczerze, że dawno już nie stresowałem się przed żadnym startem. Bałem się okrutnie.  Bałem się, bo wiedziałem, że uczciwie trenowałem i że forma powoli rośnie. A ten start miał pokazać gdzie jestem. I bałem się, że może się nie udać. 
    Jaki był plan? Mój był taki aby poprawić swój najlepszy dotychczasowy czas na tej trasie czyli 1.25,52. Trener zakładał czas w granicach 1.22-1.23. To był dodatkowy powód mojego stresu. To były okolice mojej życiówki z płaskiej legnickiej trasy. Nawet nie myślałem, że pobiegnięcie w tych granicach jest możliwe. Żeby to zrobić musiałbym biec ze średnim tempem 3.55 min/km. 
Wystartowaliśmy punktualnie o 11.00. Znałem dokładnie profil trasy (to był mój 5 start w tym biegu). Wiedziałem gdzie są podbiegi, gdzie są zbiegi - trasa nie miała dla mnie tajemnic. 
Zacząłem spokojnie, bo do 2 km jest podbieg. Średnia dwóch pierwszych kilometrów to 4.03. Później było łatwiej, bo były dwa kilometry zbiegu. Na pierwszym pomiarze czasu, na 5 kilometrze, melduję się po 19 minutach i 27 sekundach. Szału nie ma, ale tragedii też nie. 6 kilometr jest pod górę - tu miałem pierwszy kryzys. Miałem chwilę zwątpienia, tym bardziej że od 7 kilometra zaczynał się 2 kilometrowy podbieg pod Tąpadła. Na szczęście przed podbiegiem był krótki zbieg, gdzie złapałem rytm. No i 
się zaczęło. Tu zawsze sporo traciłem. Podbiegi jakoś słabo mi wychodziły. Ale dziś postanowiłem się spiąć. Skróciłem krok i ruszyłem pod górę. 8 kilometr - 4.25, 9 km - 4.29 i już byłem na szczycie. Nigdy tak szybko nie pokonałem tych dwóch kilometrów. Teraz miało być łatwiej bo zaczynał się zbieg. Na 10 kilometrze melduję się w czasie 40 minut i 17 sekund. Jest nieźle. Szybkie przeliczenie i wychodzi że całość powinna wyjść w okolicach 1.24. Zaczął się zbieg. Noga trzyma i 12 kilometr 
pokonuję w 3.18! Lecę dalej nie czując delikatnych podbiegów, które są na trasie. 15 kilometr mijam w czasie 58.11. Jest super. Tu pomyślałem pierwszy raz o życiówce. Wystarczy ostatnie 6 kilometrów pokonać w czasie 24 minut i będę cieszył się z nowej rekordu. Ale wiedziałem że jeszcze trzy podbiegi przede mną. Postanowiłem liczyć sekundy które zyskam lub stracę od zakładanych 4.00 min/km. 16 km - jestem 27 sekund do przodu, 17 km kolejne 12 sekund. 18 kilometr i podbieg. Tu miałem mega 
kryzys. Gdyby podbieg był dłuższy to chyba by mnie odcięło. Ale udało się. Wbiegłem i zyskałem kolejne 9 sekund. 19 kilometr i kolejne urwane sekundy. Już widzę ostatni podbieg i już wiedziałem, że nie odpuszczę. Mijam 20 kilometr w czasie niewiele powyżej 1.17 i prę do przodu. Powiem szczerze, że ostatni kilometr słabo pamiętam. Pamiętam uderzenie wiatru i to że biegłem na tyle ile starczyło mi sił. Parłem do przodu, do mety. Wbiegam na ostatnią prostą i mijam metę. 1:21:23!!! Udało się! 
Życiówka z Legnicy poprawiona o 1 minutę i 13 sekund! Mam nową życiówkę i to z Sobótki! Odbieram medal, wodę, dochodzę do boiska za metą i tam zginam się w pół. Wymiotuję. Po kilku chwilach dochodzę do siebie, spotykam Tomka Regimowicza i padamy sobie w ramiona. Mamy nowe życiówki (Tomek 1:16:48). Z radości płakać mi się chce i z trudnością się przed tym powstrzymuję. Średnia całego biegu to 3.51 min/km. Oglądam wyniki na stronie Datasportu i widzę że pomiary z 5,10 i 15 kilometra są zaniżone. Jedyny dobry pomiar jest z 20 kilometra. Reszta wyników jest mocno zaniżona u wszystkich. Coś musiało nawalić, ale jakie to ma teraz znaczenie…
        Na koniec muszę podziękować Tomkowi za treningi i moje przygotowania. Za mobilizację i wiarę w moje możliwości. Muszę podziękować również mojej żonie, która cały czas jest dla mnie wsparciem. Gdy byłem zmęczony wypychała mnie na trening, a gdy trzeba było brała na siebie ciężar opieki nad naszą córką, abym mógł na ten trening iść. Zna mój cel i pomaga mi jak może go zrealizować. DZIĘKUJĘ!!!

VAMOS AMIGOS!!!